ahmet telli

1946 doğumlu şimdilerde 70 yaşında olan şairimiz. Aynı zamanda yazardır ve öğrentmenlik yapmıştır. İçten içe en sevdiğim şairdir, bana şiiri sevdiren adamdır.
‘Gidersen yıkılır bu kent, çocuksun sen 1-2’ şiirleri belki de en bilinenleridir ama yine de en sevdiklerimdendir. Bir sürü farklı duyguya tercüman olabilir. Bir de rahmetli dedişime benziyor be, duygulanıyorum
Şuraya iki parça şiirini de bırakayım;

“Sımsıcak konuşurdun konuşunca
ırmak gibi, rüzgâr gibi konuşurdun
yayla kokuşlu çiçekler açardı sanki
çiğdemler güller mor menevşeler açardı
Sımsıcak konuşurdun konuşunca
Halâ koynumda resmin

Dağları anlatırdın ve dostluğu
bir ceylan gibi sekerdi kelimeler
Sesini duymasam çölleşirdi dünya
dağlar yarılır ırmaklar kururdu
bulutlar çökerdi yüreğime
Halâ koynumda resmin”

“İçimde zaptedilmez bir kırma isteği
Dizginlerini koparan bir at sanki bu
Soluk soluğa kalıyorum her sonbahar
Ve sevgilim ne zaman hoşgörülü olsa
Bir yolculuk düşüyor aklıma, gidiyorum“
"kalbim, unut bu şiiri" diyen şairimiz.

yanlış, daha baştan yanlış
bir şiirdi bu, biliyorum
ve belki ömrümüzün yakın geçmişi
bu kadar doğruydu ancak, kim bilir
kalbim unut bu şiiri