ahmed arif

şimdiki nesil adını sıkça duymasa da bir şekilde kulaklarından içeriye giriyor büyük şair. ya manuş baba "karanfil kokuyor cıgaram" diyor, hem fikret kızılok hem funda arar "yastığımda, düşümde içimdesin". ahmet kaya "oturmuş yazıcılar, fermanımı yazar." derken "Bunlar aşımıza, ekmeğimize göz koyanlardır, Tanı bunları tanı da büyü, adiloş bebem" diye karşılık veriyor cem karaca. hep o'nun ağzından. hasretinden prangalar eskittim diyerek kalbimize, fikrimize ışık olmuş güzel insanın dizelerinden.

“Bineceğin trenlerin soluğu tükenmesin. Ayağını attığın yerler deprem görmesin. Denizler uslu, vapurlar yollu olsun. Ferman et rüzgâr beni de alıp oralara atsın.”
Leyla Erbil’e mektubunda yazdığı Cümlesiyle özlemde, aşkta zirveyi yaşatan duygu yüklü şairimizdir.

Bir çok ünlü ismin şiirlerinden şarkı yaptığı yazar.

Seni, anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.

Ard- arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Dışarda gürül- gürül akan bir dünya...
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Saçlarına kan gülleri takayım,
Bir o yana
Bir bu yana...

Seni bağırabilsem seni,
Dipsiz kuyulara,
Akan yıldıza,
Bir kibrit çöpüne varana,
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne.

Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok, apansız inen akşamlardan,
Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene,
Seni anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...

Ahmed Arif, Türk şair ve gazeteci. Asıl adı Ahmet Hamdi Önal'dır. Ahmed Arif'in babası Türk, annesi ise Kürt'tür.
64 yaşında hayata veda etti.

Müzesine çok gitmek istemiştim fakat kapalıydı,
umarım bu sefer gittiğimde kapalı olmaz.
"Haberin var mı?"

öyle içten,
öyle derin,
sevdanın acemi yanı bize düştü, Ahmed Arif sevdayı çok güzel anlatır;

"Bilmezler nasıl aradık birbirimizi,
Bilmezler nasıl sevdik.
İki yitik hasret, iki parça can."

"hasretinden prangalar eskittim" kitabını askerdeki platonik aşkıma yolladığım şairdir.

"sevilmek insanı iyi edermiş. ben hiç mi sevilmedim?" diyen leyla erbil'e gönderdiği mektupların birinde "leylacık, bineceğin trenlerin soluğu tükenmesin. ayağını attığın yerler deprem görmesin. denizler uslu, vapurlar yollu olsun. ferman et, rüzgar beni de alıp oralara atsın. mutlu ol. allah beni kahretsin." satırlarını yazan şair.

asıl adı ahmet hamdi önal, gazeteci. yirmi sekiz yıl önce aramızdan ayrılırken; üzerine notlar düşüp mısralarının altını hüzünle çizdiğimiz "hasretinden prangalar eskittim" adlı kitabı ile birlikte "kendine iyi bak, bir daha hiçbir ana doğurmaz seni." cümlesini, hiç kavuşamadan edilen tüm vedalara armağan bırakmıştır.

Klasik komün edebiyatinin nazim gibi bi şişmeden sonra eh en azından kaliteli denilecek diğer kalemi.

bir türlü mezun olamamış 1927/diyarbakır doğumlu bir dtcf felsefe öğrencisidir